เป็นตัวสำรอง หรือ จะก้าวเข้าสู่ตัวจริงดีครับ ? (ยาวหน่อยนะ)

[xxllollxx]

คือ ผมเเอบชอบเพื่อนในห้องอยู่ครับ

ซึ่งเค้าจะทักแชท face ผมนานๆทีครั้งครับ

จนผมเริ่มคุย สนิทสนมกับเค้ามากขึ้น คุยๆกัน บอกฝันดีกันทุกวัน ส่วนมากผมจะคุยกับเค้าใน face ครับ ส่วน ในห้อง ก็จะไม่ค่อยได้คุยกันครับ (ในห้องคุยน้อย เเต่ในโลกออนไลน์ ผมทักก่อน เค้าก็จะต่อยาวเลยครับ)


เเละผมเป็นคนชอบถ่ายรูปครับ ถ้ามีงานในห้อง หรือ งานโรงเรียน ผมจะชอบ ถ่ายรูปไว้ เเล้ว เเชร์ลง facebook เมื่อก่อนตอนที่ ผมไม่สนิมกับเค้า ผมก็จะถ่ายไปเรื่อยๆ

เเต่ตอนนี้ ผมเริ่มที่จะชอบถ่ายรูปเค้า ให้เค้าเป็น นางเเบบ หรือบางครั้งผมถ่ายๆอยู่ เค้าก็จะเรียก ให้ผมไปถ่ายเค้า



ผมเริ่มชอบเค้าเเล้วครับ จนเพื่อนผม บอกให้ลุยไปเลย ตรงๆ หยอดมุขจีบบ้าง ซึ่ง ผมเป็นคนไม่กล้าเเสดงออกในเรื่องการพูด ครับ


เอาเป็นว่า ผมจะเล่าเหตุการณ์ที่สำคัญนะครับ (การเรียง ผมเรียงเป็น ความสำคัญเเต่ละวันที่ผ่านมาเลยนะครับอาจจะงง ขอโทษด้วยครับ)


- ณ ตอนนี้มีงานกลุ่ม ซึ่งเป็น งานการเเสดง ตอนเเรก ผมได้รับบทเป็นตัวประกอบธรรมดาๆ ส่วนคนที่ผมเเอบชอบ ได้เป็นนางเอกคนที่ 2

- พระเอกคนที่ 2 ซึ่งเป็นเพื่อนผมเค้าไม่ชอบซ้อมละคร เพื่อนๆจึงโหวดให้ผมเป็นพระเอกคนที่ 2

- ตอนเเรกผมปฏิเสธ เพราะ ผมไม่กล้าเล่น (ในบทนี้ คือ จริงๆ ผมต้องบอกว่า ผมเเอบชอบนางเอกคนที่ 2 อยู่ ซึ่งเป็นเรื่องจริงครับ ผมเลยไม่กล้าเล่น เเต่บทสรุป จริงๆ คือ พระเอกคนที่ 2 จะต้องคู่กับนางเอกคนที่ 1 เเต่นางเอกคนที่ 2 ต้องคู่กับเพื่อนสนิทกับพรเอกคนที่ 2 ก็คือตัวผม)

- เเต่ผมต้องเล่นเพราะทุกคนต่างยอมรับหมด โดยให้พระเอกคนที่ 2 เล่นบทตัวประกอบเเทนผม

- ผมเริ่มสนิทกับเค้ามากขึ้นครับ เค้าเคยบอกว่า เค้าเครียดเรื่องละครมาก ผมจึงบอกเค้าใน face ไปว่า ถ้ามีไรให้ช่วยก็บอกนะ เค้าจึงให้ผมเป็นตากล้องด้วย ออกสถานที่ ไปกับเค้าบ่อยๆ เพื่อไปถ่ายละครฉากอื่น เช่น ไปบ้านเค้าบ้าง ไปสวนสาธารณะบ้าง

- ถ้าผมพูดคำหยาบ หรือ ทำตัวไม่ดี เค้าก็จะมองผมเเบบ เคืองๆง่ะ ><


***

- วันหนึ่ง เค้าได้ลืมสมุดของเพื่อนเค้าไว้ ในห้องเรียน เค้าจึงโทรมาหาผม เเล้ว ปรึกษาผมเป็นคนเเรก (เพราะผมเป็นเวรทำความสะอาดครับ) ผมพยายามนึก เเต่ ผมก็บอกเค้าเเล้วว่า ไม่ต้องห่วงนะ เดียวพรุ่งนี้ไปดูให้ อย่าเครียดนะ ไม่หายหรอก ผมเลยบอกให้ลองถามเพื่อนๆคนอื่นด้วย (ปกติผมมา ร.ร. สายครับ)

- วันรุ่งขึ้นผมจึงรีบมา ร.ร. ตั้งเเต่ประตูตึกยังไม่เปิดเลยครับ เเละ กับเพื่อนผมอีกคนนึง ซึ่งเพื่อนผมก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เเต่ ผมบอกเพื่อนผมว่า วันนี้รีบมา เพราะ มาปั่นงานตอนเช้า (ผมไม่อยากให้เพื่อนผมรู้ครับ ว่าผมก็มาหาเช่นกัน)

- เพื่อนผมหาไม่เจอ เลยโทรไปบอกว่า หาไม่เจอ ซึ่ง เค้าต้องเครียดเเน่

- ผมเลยพยายามเนียนๆ หาต่อไป จนเจอ ผมจึงเอาไปให้เพื่อนผม เพราะถ้าผมโทรไปบอกเค้าว่าเจอเเล้ว เพื่อนผมต้องรู้สึก เเปลกใจเเน่ เพราะ ผมดันไปบอกว่า มาปั่นงาน เเล้ว ทำไมถึงลงทุน โทรไปบอก ว่าหาเจอเเล้ว จะดูน่าสงสัย

- เมื่อผมเอาสมุดให้เพื่อน สิ่งที่เพื่อนผมโทรไปบอกคือ ** เราหาเจอเเล้วนะ อืม เราหาไม่ดีเองเเหละ ** ผมถึงกับเซงเลยครับ เพราะ เพื่อนผมดันไม่บอกด้วยซ้ำว่า ใครเป็นคนหาเจอ หรือง่ายๆเลยคือ ผมไม่มีตัวตนอยู่เลยด้วยซ้ำ ณ ตรงนั้น

- ไม่นาน เค้าก็มาถึง ร.ร. เค้าบอกผมว่า ** มาเเต่เช้าเชียวนะ บีหาเจอเเล้วนะสมุดอะ ** (บีนามสมมุุติชื่อเพื่อนผมนะ) ผมจึงตอบว่า ** อ่อๆ ดีใจด้วนะ **

- เพื่อนสนิทผมคนนึง เค้ารู้ว่า ผมชอบเค้า เพื่อนสนิทผม จึงเเนะนำให้ ส่ง sms ไปคุยกับเค้า ซึ่งอย่างที่ผมบอก ผมไม่เก่ง เรื่อง การคุย หรือ พิมซักเท่าไร เเต่เพื่อนผมก็บอกว่า หากคุยเเบบนี้ไปเรื่อยๆ เค้าจะไม่รู้ว่าเราชอบอยู่ (ประมาณว่า คุยทั้ง face ทั้งในมือถือด้วยเลย)

- ผมจึงส่งข้อความไปครั้งเเรก โดยส่งไปว่า ** ไงเจอสมุดเเล้ว หายเครียดยัง **

- ผมส่งไป 10 โมงเช้า ผมเฝ้ารอเป็นวันๆ เค้าก็ไม่ตอบกลับมา

- คืนวันนั้น ผมได้เเต่เฝ้ารอ sms จากเค้า เเต่ เค้ากลับโพสเเชทใน facebook ผมว่า ** ฝันดีนะ ขอบคุนนะที่ช่วยเหลือเค้าตลอดนายคือเพื่อนที่ดีมากเลย **

- ผมเศร้ามากเลยครับ เพราะเค้าคิดกับผมเเค่ เพื่อน เเค่นั้้น

- วันรุ่งขึ้น ผมรู้สึกว่า เค้าเริ่มหลบสายตาผม รวมถึงผมด้วย ทั้งไปถ่ายละคร หรือ อยู่ ที่ ร.ร. ด้วย

- facebook ปกติ ผมเริ่มคุยกับเค้า เค้าก็จะชวนคุยไปเรื่อยๆ เเต่ ตอนนี้ เค้าเริ่มคุยน้อยลง ทั้ง ใน face เเละ ตัวจริง

- ตอนนี้ถ้าเค้ามีเรื่องไรให้ช่วย ก็จะปรึกษาผมเสมอ

- ในละครมีฉากนึง ผมต้องจับมือกับนางเอกคนที่ 1 เเละต้องไปยื่นคู่กับคนที่ผมชอบ ขณะที่ร้องเพลงกันอยู่ เค้าจับมือผมด้วย (งงมากครับตอนนั้น เพราะ คู่อื่นๆ เค้าจับกันเเค่คู่ตัวเอง เเต่เค้าดันจับมือผมด้วย งงมาก ) เเต่ก็ต้องตัดไป เพราะฉากนี้ทุกคู่ต้องร้องเพลง เเต่ ร้องไม่ได้จึงอัดใหม่ เค้าเลยสลับที่กับเพื่อนผม

***********

จริงๆมีมากกว่านี้อีกครับ

เเต่สิ่งที่ผมคิดตอนนี้คือ

1. ผมควรจะทำหน้าที่ ตัวสำรอง เหมือนเดิม ดีไหมครับ เพราะ เรื่องหลบสายตา หรือคุยน้อยลง ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้

2. หรือผมควรจะเเสดงออกให้ เค้าเห็นว่าผมชอบเค้า



ผมกลัวเสียเพื่อนครับ ถึงเเม้เป็นช่วงเวลาที่สั้นๆ เเต่ผมก็ไม่อยากให้จบ ด้วยคำว่า เราคิดเเค่เพื่อนครับ

[Jinglepuke]

แสดงออกไปเลยครับ(แต่เอาแบบพอเหมาะ) ถึงแม้ว่าพลาดไปมันก็ไม่ถึงกับเสียเพื่อนหรอกครับ แต่แค่ช่วงแรกจะเขินอาย ไม่สบตากันพอผ่านไปซักพักมันก็จะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เชื่อดิ

[xxllollxx]

แสดงออกไปเลยครับ(แต่เอาแบบพอเหมาะ) ถึงแม้ว่าพลาดไปมันก็ไม่ถึงกับเสียเพื่อนหรอกครับ แต่แค่ช่วงแรกจะเขินอาย ไม่สบตากันพอผ่านไปซักพักมันก็จะกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เชื่อดิ

ทำไงดีละครับ

ตอนนี้ คุยใน face ยังไม่รู้จะคุยไรกันเลยครับ เงียบเลย เศร้ามากเลยครับ

[Jinglepuke]

ประเด็นหลักๆ คือ ขี้อายนี้แหละปัญหา ควรที่จะพยายามแก้นิสัยตรงนี้ก่อน ส่วนจะคุยกัน ไอที่เราทักก่อนนี้แหละถูกแล้ว ส่วนจะหาเรื่องคุยแล้วหลังจากการแสดงแล้วมีโปรเจคที่คล้ายๆยังงี้อีกมั้ย ถ้ามีก็มีเรื่องคุยอีกเรื่อง ส่วนถ้าไม่มี ก็คงเป็นแบบธรรมดา เช่น สวัสดี สบายดีมั้ย เป็นอะไรเปล่าอ่ะ ถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกเราได้นะ เราไม่บอกคนอื่นหรอก เชื่อเราได้เลยเพราะบอกไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร มันจะทำให้ความเป็นเพื่อนระหว่างเราแย่ลงใช่มั้ยละ จริงมั้ย(ไอจะมีประโยชน์คือ สร้างความเชื่อมั่นให้เค้า ว่าเราซื่อสัตย์ไม่ขายเพื่อนไรงี้)