คือเรียนไปวันๆขอตังพ่อแม่ไปวัน ๆผมก็โดนเหน็บอ่ะครับว่าใ้ช้เงินเปลืองบ้าง วันๆมีแต่ผลาญแล้วก็ลามไปถึงเรื่องเปรียบเทียบกะลูกคนอื่น ก็ผมชอบรถ ไม่ได้คิดฝันว่าจะต้องเรียนให้เก่งถึงขนาดนั้นแค่เอาตัวให้รอดน่ะ ' งานผมอันไหนไม่ทันก็ตามส่งๆแล้วมาเปรียบเทียบว่าลูกคนนู้นดีนู่นี่แล้วเอาเรื่อง here ๆ มาเข้าที่ผมหมดแหละ มันไม่ได้เจ็บที่ไหนหรอก มันเจ็บที่เปรียบเทียบนี่แหละ คือแบบรู้อยู่ว่า รัก แต่ก็พูดเกินนไป ' ถ้าผมจะเกเรถึงขั้นไม่เรียนจริง ๆผมเป็นเด็กเดินยาตั้งแต่ม.1แล้ว ผมเลิกแทบทุกอย่างเว้นแต่เที่ยวกะขับรถ ความชอบในสิ่งที่รักคนเรามันต่างกัน !! จะให้ผมเรียนเก่งระดับประเทศเมหือนลูกใคร ๆเขาหรือสอบนู่นนี่นั่นไม่ไหวหรอก . บ่น '